Suara Melayu 1959

Berikut petikan yang diambil dari Abdul Rahman Hj Ismail dalam Kajian Malaysia bersumber dari tulisan Ahmad Azam, Kenapa Kita Berjuang?, Persama Press, 1959, p.6

"Sejak 31 Ogos 1957 yang lalu, kita telah diakui merdeka, pengakuan ini tidak bolehlah kita letakkan kepada kemerdekaan negara kita Tanah Melayu ini, sedang bangsa dan agama kita masih belum, kerana bangsa Melayu turun tarafnya menjadi satu kaum di antara kaum-kaum Cina dan India dan agama Islam yang diakui setakat menjadi agama rasmi itu, tiadalah lebih tarafnya dari zaman penjajahan dahulu...!"

Dalam masa kira-kira 100 tahun penjajah Inggeris menjajah tanah air kita (Tanah Melayu) ini, hanya kira-kira 240 ribu sahaja bangsa-bangsa asing yang dapat merampas hak politik tanh air kita (yang berhak mengundi) tetapi dalam masa baru kira-kira setahun kita merdeka [1958] sudah hampir-hampir satu million pula bangsa asing yang telah mendapat hak kerakyatan (hak politik) di tanah air kita ini.

Kita bangsa Melayu- bumiputera negeri ini- telah ditewaskan oleh bangsa-bangsa asing dalam seba serbi:dalam ekonomi, dalam pelajaran dan sebagainya. Apa yang berbaki kepada kita ialah dalam hak politik. tetapi kalau hak politik yang sedikit lagi itu kita serahkan juga kepada orang lain, apakah yang tinggal lagi kepada kita?

comment: perubahan dalam kerakyatan melalui big deal 1957 terus menjadi kerisauan orang Melayu kesinambungan dari isu 1946 Malayan Union.